مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
وقت عشق است چشم تر بدهید شـمـع‌هـا مـژدۀ سـحـر بـدهـید كار دل گیر یك نگـاه شماست بـر مـنـاجـات من اثـر بـدهـیـد از شـلــوغـی شـهــر بـیــزارم كوچـه‌ها فـرصت گـذر بدهـید دوست دارم به اوجـتان بـپـرم بی‌قـرارم كه بـال و پَـر بدهـید می‌نـشـیـنـم كـنـار در بـی‌تـاب تا به پـاهـای من خـبـر بـدهـید راه باز و مسیر بی‌خطر است توشه بـردار موقـع سـفر است ســفــری تــا دیـــار دلـبــرهـا تــا زمــیـن بـهـشـت پـرورهـا سـفــری تـا نـهــایـت مــسـتـی در طـواف حـریـم ســاغـرهـا آسـمـانـی‌تـریـن شـدیـم ایـنـجـا پــا بـه پــای پــر كـبــوتــرهـا خـانـه‌هـا را بـبـیـن همه از دم شـاخـۀ یـاس روی ســردرهـا این مدینه است شهر پاك و زلال چـشـمـه‌سـار تـمـام كـوثــرهـا این مدینه است مركزیت نور است تربت قبر چهار حجت نور است یـك زیـارت كـنـار ابـر بـهـار یك بقیع است و زائران بسیار بال‌های فـرشته ها فـرش است قـدری آهـسـتـه‌تـر قـدم بـردار یك قـدم بـیـشـتـر نـمـانـده ولی به درِ بـسـته خـورده‌ایم انگـار از هـمین جـا دخـیل می‌بـنـدیم پشت این پنجـره هـمین دیـوار مگر امشب شب ولادت نیست شـمـع روشن كـنـید دورِ مزار ذات غـیـب خــدا شـده ظـاهـر در جــمــال مــحــمــد بـــاقــر آمــدی ای امـــام پــنــجــم مـا آمـدی ای یـگــانــه بـی‌هـمـتــا بـرف‌ها آب شد زمـین خـنـدید از بــهــار تــو ای گــل زیــبـا عــلـم را آمـدی كـه بـشـكـافـی مـثـل كـشـتـی به سـیـنـۀ دریـا تــا ابـــد آســـمـــانِ آبــی تـــو مـی‌زنـد سـایـه بـر سـر دنـیــا تو در این صفحه‌های خالی دل نقـش‌ها می‌زنی به رنگ خـدا جوهـر بـنـدگی‌است در قـلمت غیر تـوحـیـد نیست در قـلمـت ای به دوشت همیشه رایت علم در بـیــان تـو واقـعـیـت عــلـم روی مـنـبر كه درس می‌دادی زیر دِیـنِ تو رفت نهضت علم روز اول به اذن حضرت حق شاهـكـار تو بوده خـلـقـت علم عـقـل مـا قـد نـمـی‌دهـد هرگز به مـقـام تـو ای حـقـیـقـت علم بی‌فـروغ تـو می‌رود از دست هـمـۀ اعــتــبــار دولـت عــلـم تا كه نـورِ كـلام تو جاری‌ست گلشن دین همیشه گل كاری‌ست ای سـرآغـاز نـاب مـاه رجـب وی شـروع كـتـاب مـاه رجب بـا غــروب جــمــادی الـثـانـی سـر زدی آفــتــاب مـاه رجـب اشـك‌هـای تـو لـحـظـۀ مــیـلاد شده عـطر و گـلاب ماه رجب عكسی از حُـسن كـبریا هستی جای تو قـلـب قـاب ماه رجـب یك منـاجـات بـر لـبـم بـنـویس در شب مـسـتـجاب مـاه رجب در هــوای خــدا رهــایــم كـن بـیـشـتـر با خـود آشـنـایـم كـن تو كه بر چـشم خلـق جا داری نــوری و جــلــوۀ خــدا داری شاخ شـمـشـاد حـضرت سجاد ریـشـه در بـاغ هـل أتی داری ثـمـر نـخـل احـمـدی كه نـسب ز حـسـین و ز مجـتـبـی داری پـسـر سـیـد الـبـكــاء هـســتـی سـرگـذشـتـی پُـر از بـلا داری یـادگـاری ز لالـه‌هـای عـطش بــر دلـت داغ كــربـــلا داری تـو غـروب سـپــیـده را دیـدی عــمـۀ قــد خـمـیــده را دیــدی همه جا گـرد غـصه پـاشـیـدند با سر تیغ و نـیـزه گل چـیـدند دسـت‌هـای سـیــاه بـر سـر تـو سـنـگ‌هـای كـبــود بــاریـد نـد چـشم‌هایی كه گـریه می‌كردند سـیـلـی و تـازیـانـه مـی‌دیـدنـد مــردم كــوچــۀ یــهـــودی‌هــا دور سـرهـا مُـدام رقـصـیـدنـد بی ابـوالفـضـل كودكان یـتـیـم روی خشت خرابه خـوابـیـدند این‌هـمه غـم كه بر سـرت آمد كــودكـی تــو را رقــم مـی‌زد |